Reisverslag April 2019

In 2016 brachten we ons laatste werkbezoek. Dat was dus jammer genoeg weer even geleden, maar helaas speelt soms de leeftijd en de gezondheid ons parten. Er is al die jaren wel e-mail contact geweest en we hebben op die manier altijd de vinger aan de pols gehouden. 

Maar in April 2019 zijn we weer op bezoek geweest in ons dorp “Schoonhoven” in HO/Ghana. Deze keer was erg bijzonder. Ik (Hans Straver) ben deze keer samen met mijn dochter Jolanda en haar man Peter geweest. 

Ageeth, de dochter van Jan, had al kennis gemaakt met ons werk. Zij heeft in 2013 samen met Balt en hun kinderen al een bezoek gebracht aan ons project, maar het was er tot nu toe nog niet van gekomen dat één van mijn kinderen het dorp had bezocht. 

Toen mijn dochter dan ook aangaf dat zij graag een keer met haar man het project wilde bezoeken was ik daar erg blij mee. Zoals iedereen zal begrijpen was dat voor mij al lang een grote wens, want nu wij (Jan en Hans) wat ouder worden en het voor ons moeilijker wordt om iedere keer naar Ghana af te reizen, was dit toch wat we gehoopt hadden en wat nu werkelijkheid is geworden. 

Het was namelijk altijd al de wens dat onze kinderen, mits zij geïnteresseerd zouden zijn, ons werk in Ghana voort zouden zetten. Om dit werk voort te zetten moet er wel voldoende motivatie zijn en moet je er daadwerkelijk je schouders onder willen zetten om het project een blijvend karakter te geven, want ons doel was en blijft om de verstoten lepra patiënten voor nu en in de toekomst een menswaardig bestaan te geven. 

Toen een collega van Jolanda hoorde van haar plan heeft zij gezorgd dat wij, via een groothandel in ziekenhuisartikelen, 6 tassen van 23 kg aan hulpgoederen mee konden nemen om onze kliniek en diverse andere ziekenhuizen te verrassen. 

Waar we voorheen altijd werden opgehaald door Stanley hadden we deze keer een auto met chauffeur geregeld waarmee we naar Ho zijn gereden. In Ho verbleven we in het hotel van Joycelyn, de voorzitster van de lokale stichting, en hebben we op de dag van aankomst een eerste bezoek gebracht aan het dorp om Jolanda en Peter een eerste indruk te geven. 

De daarop volgende dag zijn wij opnieuw naar het dorp gegaan om wat verband en andere hulpmiddelen uit de 6 tassen te brengen en werden wij verrast met dans en zang door de jeugd uit het dorp. 

Deze warme ontvangst en enorme dankbaarheid van de mensen heeft zoveel indruk gemaakt dat Jolanda en Peter direct om waren en te kennen gaven hiermee, samen met Ageeth en Balt, door te willen gaan. 

De derde dag hebben wij gebruikt om bij enkele andere ziekenhuizen de nog resterende hulpgoederen te brengen en ook daar was de dankbaarheid groot. 

Na deze drie zeer enerverende dagen met erg veel nieuwe indrukken zijn Jolanda en Peter doorgereisd met de auto en de chauffeur naar een huis aan de kust om ook nog enkele dagen vakantie te vieren en alle indrukken en ervaringen te verwerken. 

Omdat ik wist dat dit waarschijnlijk mijn laatste bezoek zou zijn ben ik nog 4 dagen in Ho gebleven om afscheid te nemen van alle vrienden die wij in de loop van de afgelopen 13 jaar hebben ontmoet. 

Aan het eind van de week heeft Stanley mij weer naar Accra gebracht waar ik samen met Jolanda en Peter ben teruggereisd naar Nederland.

Het volgende (werk) bezoek staat al weer gepland en dit zal begin april 2020 zijn. Balt en Ageeth zullen, samen met 2 kinderen, afreizen om de diverse noodzakelijke onderhoudswerkzaamheden in kaart te brengen en wellicht al enkele uit te (laten) voeren. Helaas heeft de stichting weinig financiële armslag meer op dit moment en dus zal er ook daaraan gewerkt moeten worden, maar dit zal in Nederland moeten gebeuren.

Jan van Meerkerk en Hans Straver